(Απευθύνεται κυρίως σε συμπολίτες μας που θέλουν να ψηφίσουν
ΟΧΙ γιατί θεωρούν ότι είναι η πιο αξιοπρεπής επιλογή)
Η νομιμότητα του δημοψηφίσματος αμφισβητείται
έντονα από έγκυρους
συνταγματολόγους. Ακόμη και το Συμβούλιο της Ευρώπης εξέφρασε σοβαρές
ενστάσεις. Όμως ας το ξεπεράσουμε αυτό και ας μιλήσουμε για την ουσία. Ας δεχθούμε
ότι το δημοψήφισμα έχει όλες τις προϋποθέσεις νομιμότητας και ας δεχθούμε ότι το
ζητούμενο είναι αυτό που λέει η Κυβέρνηση. Δηλαδή να αποφασίσει ο λαός για ένα
πολύ σοβαρό θέμα που θα καθορίσει το μέλλον του. Το ερώτημα που θέτει το δημοψήφισμα
είναι να απαντήσουμε στα μέτρα που προτείνουν οι εταίροι. Μάλιστα. Όμως σε ποια
μέτρα αναφέρεται το ερώτημα του δημοψηφίσματος ; Της Τρίτης, της Τετάρτης ή της
Παρασκευής ; Σε μια διαπραγμάτευση κατατίθενται προτάσεις οι οποίες ξέρουμε
όλοι ότι άλλαζαν καθημερινά. Δέστε τα μέτρα που έχει προτείνει η Κυβέρνηση. Αυτά
δεν έχουν αλλάξει εκατό φορές ; Ασφαλώς. Άρα ένα ουσιαστικό πρόβλημα είναι σε
ποιες προτάσεις των εταίρων αναφέρεται το δημοψήφισμα. Αυτό όμως δεν είναι λίγο
παραπλανητικό ;
Αλλά υπάρχει και ένα πιο ουσιαστικό πρόβλημα.
Ας δεχθούμε ότι η Κυβέρνηση θέλει να ρωτήσει το λαό για να δει πως θα
προχωρήσει στο επόμενο βήμα της διαπραγμάτευσης. Δέχομαι ότι εντάσσει το
δημοψήφισμα στην διαπραγματευτική της τακτική. Εντάξει. Γιατί τότε δεν έθεσε
στο λαό τις δικές της προτάσεις και να καλέσει τους πολίτες να ψηφίσουν ΝΑΙ στις
προτάσεις της. Και εδώ βρίσκεται το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα. Αντί να πάρει την
ευθύνη και να καταθέσει προς έγκριση τις δικές της προτάσεις, διεκδικώντας ένα
μεγάλο ΝΑΙ, επιλέγει ένα ΟΧΙ σε αμφισβητούμενες προτάσεις των εταίρων. Και
είναι πολύ παράδοξο πολιτικά μια Κυβέρνηση να μην θέτει τις δικές της προτάσεις
προς έγκριση αλλά τις προτάσεις κάποιων άλλων. Γι αυτό και πολλοί λέμε ότι το
διακύβευμα του δημοψηφίσματος είναι άλλο και όχι οι προτάσεις των εταίρων. Και
αυτό δεν το βλέπετε φίλοι ότι δεν είναι και πολύ έντιμο ;
Ένα άλλο επιχείρημα που ακούω είναι ότι οι
εταίροι μας, δεν σέβονται την λαϊκή κυριαρχία. Θέλουν –λένε- την πτώση της Κυβέρνησης
και άλλα ηχηρά. Μάλιστα. Μήπως συμβαίνει όμως κάτι άλλο που δεν θέλει να το σκέφτεται
η Κυβέρνηση ; Μήπως η Ευρώπη έχει κανόνες τους οποίους δεν θέλει να καταλάβει η
Κυβέρνηση ; Γιατί εάν ήθελαν να ρίξουν την Κυβέρνηση οι εταίροι ή να μας διώξουν
από το ευρώ και την ΕΕ και εάν είχαν αυτή την δυνατότητα, τότε γιατί κάνουν
συνεχείς υποχωρήσεις ; Γιατί ο Γιούνκερ καταθέτει αναπτυξιακά πακέτα 35 δις.
ευρώ ; Γιατί οι Αμερικάνοι (δηλαδή το ΔΝΤ ως η μεγαλύτερη δύναμη και ο
μεγαλύτερος χρηματοδότης του), μέσω του υπουργού οικονομικών ενισχύουν πολιτικά
συνεχώς την Ελλάδα ; Εάν οι ευρωπαίοι καθορίζουν τις επιλογές τους ανάλογα με ποια
Κυβέρνηση έχει η Ελλάδα, γιατί δεν έκλεισαν την διαπραγμάτευση με τον κο Σαμαρά
; Το επιχείρημα ότι θέλουν να ρίξουν την Κυβέρνηση είναι έωλο. Απλά η Κυβέρνηση
δεν μπορεί –ή δεν θέλει- να κατανοήσει τους κανόνες με τους οποίους λειτουργεί
η Ευρώπη. Ότι όπως οι έλληνες ψηφίζουν έτσι και οι άλλοι λαοί ψηφίζουν. Όπως εδώ
το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα απολογείται στους πολίτες για τις πολιτικές του
επιλογές, έτσι και οι ευρωπαίοι πολιτικοί απολογούνται στους πολίτες τους, οι
οποίοι – μην ξεχνάμε- και αυτοί κρίνονται. Και αυτοί οι λαοί έχουν κυριαρχία.
Για να το πω απλοϊκά. Δεν είναι δυνατόν εμείς να αποφασίζουμε, π.χ. να μας χαρίσουν
τα δάνειά μας και όταν αυτό μας το απορρίπτουν οι ευρωπαίοι να τους κατηγορούμε
ότι δεν υπακούουν στην λαϊκή βούληση των Ελλήνων. Είναι έτσι όμως ; Είναι
δυνατόν να πιστεύουμε ότι εάν ψηφίσουμε ΟΧΙ την Κυριακή, οι ευρωπαίοι είναι
υποχρεωμένοι να δεχθούν όλες τις προτάσεις μας ; Όταν αυτές οι προτάσεις μας είναι
αίτημα για νέα δανεικά ; Είναι δυνατόν να ζητάμε δανεικά από κάποιους και να τους
λέμε ότι είστε υποχρεωμένοι να μας τα δώσετε χωρίς κανένα όρο, γιατί ο
ελληνικός λαός ψήφισε έτσι ;
Και έστω ας δεχθούμε ότι ο λαός ψηφίζει ΟΧΙ.
Τι θα κάνει η Κυβέρνηση σε μια τέτοια περίπτωση ; Λέει ο Πρωθυπουργός ότι
θα το αξιοποιήσει για την συνέχιση των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, ως
όπλο. Μάλιστα. Μα πρόσφατα δεν είχε την λαϊκή ετυμηγορία της 25ης
Ιανουαρίου ; Γιατί οι εταίροι δεν επηρεάστηκαν από τα αποτελέσματα των εκλογών
στην Ελλάδα ; Και αυτό –ότι δεν επηρεάστηκαν- το αναγνωρίζει και η Κυβέρνηση εμμέσως,
με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος. Αναγνωρίζει δηλαδή –εμμέσως πλην σαφώς –
ότι οι εταίροι μας δεν επηρεάστηκαν και ιδιαίτερα εάν άλλαξε τον Ιανουάριο η
πολιτική εξουσία στην Ελλάδα. Και εφόσον δεν άλλαξαν τακτική μετά τα
αποτελέσματα των εκλογών του Ιανουαρίου, ποιο είναι το νέο στοιχείο που κάνει
την Κυβέρνηση να πιστεύει ότι θα αλλάξουν μετά το δημοψήφισμα ; Ακόμη και ας υποθέσουμε
ότι ψηφίζουμε όλοι ΟΧΙ γιατί θα αλλάξουν τακτική οι ευρωπαίοι ; Θα φοβηθούν όπως
μας λένε πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ; Να φοβηθούν τι ακριβώς ; Την Ελλάδα
του 0,8% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης ; Την Ελλάδα που έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε
άλλη χώρα της Ευρώπης να βρίσκεται σε μια μεγάλη οικογένεια, όπως η Ευρώπη, για
τους γνωστούς γεωπολιτικούς λόγους και την ευαίσθητη περιοχή που ζούμε ; Δεν είδαμε αυτές τις λίγες μέρες που έκλεισαν
οι Τράπεζες, οι μόνοι που επηρεαστήκαμε αρνητικά –σε όλα τα επίπεδα- είμαστε
εμείς και όχι οι Ευρωπαίοι ;
Και η συνέχεια για την χώρα με μια απόφαση του
ΟΧΙ ποια θα είναι άραγε ; Δεν καταλαβαίνει η Κυβέρνηση ότι με το ΟΧΙ θα
πιεστεί περισσότερο σε θέσεις που θα την απομακρύνουν περισσότερο από τους εταίρους
και την Ευρώπη ; Έστω και να δεχθούμε ότι δεν το θέλει. Δέστε τι γίνεται σήμερα ; Μετά την αποχώρησή μας
από τις διαπραγματεύσεις απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από την Ευρώπη και
το ευρώ. Χάσαμε όλους τους συμμάχους μας. Όλο και περισσότερο οι δηλώσεις των
εταίρων γίνονται πιο επιθετικές. Δέστε τι έγινε με τις Τράπεζες Η Κυβέρνηση
υποχρεώθηκε να κλείσει τις Τράπεζες μας και να προχωρήσει σε έλεγχο κίνησης κεφαλαίων
για να αποφύγει τραγικές καταστάσεις. Μπορεί να λέει ότι μας έκλεισαν τις Τράπεζες,
αλλά η απόφαση ήταν δική της. Γιατί απλά υποχρεώθηκε από τα ίδια τα πράγματα. Κανένας
δεν ξέρει πότε και αν θα ανοίξουν ξανά οι Τράπεζες. Και αυτό είναι πολύ λογικό
και απλό. Γιατί εάν ανοίξουν μέσα σε λίγα λεπτά δεν θα μείνει ευρώ για ευρώ. Άρα
θα κλείσουν κανονικά και χωρίς καμιά απόφαση. Αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει –στην
καλύτερη περίπτωση, γιατί στην χειρότερη είναι ότι ακολουθεί σχέδιο - η
Κυβέρνηση είναι το εξής : Πολλές από τις αποφάσεις και τις κινήσεις της Κυβέρνησης
γίνονται υποχρεωτικές. Ας δεχθούμε λοιπόν ότι η Κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο την
έξοδο της χώρας από το ευρώ. Όμως κάποια πράγματα είσαι υποχρεωμένος να τα
κάνεις ως Κυβέρνηση μιας χώρας, ακόμη και αν δεν θέλεις. Αν η κατάσταση
τραβήξει ακόμη λίγες μέρες τι θα γίνει ; Απλά, θα εξαφανιστούν από την αγορά
πολλά αγαθά, ιδιαίτερα τα εισαγόμενα, οι συναλλαγές θα δυσκολέψουν πολύ, οι
επιχειρήσεις θα κλείσουν ραγδαία, ήδη πολλές επιχειρήσεις βάζουν σε υποχρεωτική
αργία τους εργαζόμενους τους και άλλα δυστυχώς δύσκολα πράγματα. Και αυτό δεν
είναι κινδυνολογία. Είναι ήδη μια πραγματικότητα. Που θέλω να καταλήξω ; Ότι μετά
το ΟΧΙ οι μόνες δυνάμεις που θα δυναμώσουν, είναι οι δυνάμεις της δραχμής –
μέσα και έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και έτσι η Κυβέρνηση θα δέχεται μεγαλύτερες
πιέσεις από τις δυνάμεις αυτές. Και θα δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να
προχωρήσει σε ένα συμβιβασμό με τους εταίρους μας. Όπως κάνει μέχρι σήμερα, αυτοεγκλωβιζόμενη
στις επιλογές της. Και αναπόφευκτα θα είναι υποχρεωμένη να πάρει και άλλα μέτρα
και άλλες δύσκολες αποφάσεις, όπως έκανε με το κλείσιμο των Τραπεζών, διολισθαίνοντας
όλο και περισσότερο προς τη δραχμή. Έστω και αν δεν το θέλει. Με τι θα πληρώσει για παράδειγμα στις 15
Ιουλίου προκαταβολές και μισθούς εάν δεν έχουμε ακόμη συμφωνία ; Γι αυτό και
λέμε ότι το ΟΧΙ είναι ένα ακόμη βήμα προς έξοδο από το ευρώ.
Η μόνη συνετή επιλογή πάνω και πέρα από
κομματικές προτιμήσεις είναι το ΝΑΙ. ΝΑΙ στην Ευρώπη, ΝΑΙ στο ευρώ. ΝΑΙ στην
Ελλάδα. Λένε κάποιοι, μα το ΝΑΙ ταυτίζεται με τις προτάσεις των εταίρων ;
Προσωπικά για να μιλήσω ξεκάθαρα, ΝΑΙ συμφωνώ με πολλά με τους εταίρους μας.
Περισσότερο από αυτά που συμφωνώ με την Κυβέρνησή μας. Και δεν το θεωρώ εθνική
μειοδοσία. Όταν μιλάμε ότι επιδιώκουμε μια δημοκρατική ομόσπονδη Ευρώπη, πως πρέπει
να βλέπουμε τους ευρωπαίους ; Ως συνεταίρους ή ως εχθρούς ; Μάλλον ως εταίρους
στην κοινή μας προσπάθεια. Διαφορετικά δεν το εννοούμε ότι η Ευρώπη θέλουμε να
είναι το κοινό μας σπίτι. Διαφωνώ ασφαλώς
με αρκετές από τις προτάσεις τους, όπως οι νέοι φόροι, το ΦΠΑ και άλλα
οριζόντια μέτρα. Θα προτιμούσα να περικοπούν οι σπατάλες του Κράτους, να
μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες, να μικρύνει το δημόσιο με κλείσιμο άχρηστων
οργανισμών, στρατοπέδων, νομικών προσώπων κ.ά. μέτρων δίκαιης λιτότητας. Όχι
άλλη φορολογία και οριζόντια μέτρα. Όμως να πούμε και μια αλήθεια. Οι προτάσεις
των εταίρων είναι απάντηση στις προτάσεις της ελληνικής Κυβέρνησης, οι οποίες
αφορούσαν φορομπηχτικά και οριζόντια μέτρα. Και έπρεπε να είναι στις ίδιες κατευθύνσεις
για να είναι συγκρίσιμα. Δηλαδή δεν είδαμε μέχρι σήμερα πως θα αντιμετωπίσουν τις
προτάσεις μιας άλλης Κυβέρνησης που θα κινούνται σε άλλη κατεύθυνση. Και ελπίζω
μετά το μεγάλο ΝΑΙ του ελληνικού λαού την Κυριακή να προκύψει μια τέτοια
Κυβέρνηση εθνικής ανάγκης, η οποία θα προχωρήσει άμεσα σε μια συμφωνία με τους εταίρους
μας στην κατεύθυνση μιας δίκαιης λιτότητας, αξιοποιώντας τους ευρωπαϊκούς πόρους
και το έκτακτο πρόγραμμα Γιούνκερ, για μια άλλη αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας
μας και για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
1-7-2015
Κώστας Χαϊνάς
