Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

Για τη συμφωνία με τους εταίρους της 13-7-2015






 Επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά ότι η Ενωμένη Ευρώπη και οι μεγάλες δυνάμεις που αποτελούν την κινητήρια δύναμη της, έχουν θάψει οριστικά το τσεκούρι του πολέμου, απέδειξαν ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα είναι ένα υπόδειγμα συνεργασίας, συμπόρευσης και σύνθεσης διαφορετικών συμφερόντων, μέσα από συνεχείς συμβιβασμούς. Απέδειξαν ότι τα πράγματα είναι αντιστρέψιμα, ακόμη και στο και πέντε, όταν υπάρχει ισχυρή βούληση, εμπιστοσύνη, σεβασμός. 

Συγχαρητήρια στους ηγέτες των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, στον Πρωθυπουργό της χώρας και σε όσους συνέβαλλαν στο να υπάρξει η συμφωνία.  Βέβαια έχει γίνει μεγάλη ζημιά στη χώρα και ιδιαίτερα όσον αφορά την ενίσχυση του ευρωσκεπτικισμού και του αντιευρωπαϊσμού, από τον ντόπιο εθνολαϊκισμό αριστερό και δεξιό,  που θα τον έχουμε συνεχώς μπροστά μας το επόμενο διάστημα. 

Αλλά αποφεύχθηκε το χειρότερο.   Ήταν ένα μικρό βήμα προς τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Στο εσωτερικό της χώρας πρέπει να αποδείξουμε όλοι ότι μπορούμε να γυρίσουμε οριστικά σελίδα στο χθες, υπερβαίνοντας τις μικροκομματικές σκοπιμότητες και να συνεργασθούμε όλες οι προοδευτικές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις (εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ), για την επόμενη μέρα της χώρας, που δεν θα είναι καθόλου εύκολη.


13-7-2015
Κώστας Χαϊνάς

Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

Ήταν κάποτε δυο φίλοι…




Λοιπόν ήταν κάποτε, σε ένα πολύ ωραίο παραθαλάσσιο χωριό της Ελλάδας, δύο πολύ καλοί φίλοι (από παιδιά) ταβερνιάρηδες, οι οποίοι είχαν δίπλα – δίπλα τις ταβέρνες τους. Από μικροί ενδιαφερόντουσαν για το καλό του χωριού τους, για τους κατοίκους για την επίλυση των προβλημάτων. Άλλωστε είχαν κοινό όφελος, αφού οι δουλειές τους –οι ταβέρνες τους- θα πήγαιναν καλά εφόσον και το χωριό τους πήγαινε καλά. Απευθυνόντουσαν όμως στην ίδια πελατεία, δηλαδή στους επισκέπτες κυρίως του πολύ όμορφου χωριού τους. Ήταν κατά κάποιοι τρόπο και ανταγωνιστές σε ένα βαθμό. Αυτό ξέρουμε ότι τις περισσότερες φορές  σε βοηθάει να είσαι καλύτερος. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι ο φίλος του ήρωα μας, ήταν πιο εξυπηρετικός, πιο καθαρός, με πιο νόστιμα φαγητά και παρότι είχε λίγο υψηλότερες τιμές από τον ήρωα μας, κέρδιζε τους περισσότερους πελάτες. Έτσι κάθε φορά που οι δύο φίλοι τα έλεγαν,  ο ήρωας μας με τη λιγότερη πελατεία γκρίνιαζε στον φίλο του. 

“Ρε φίλε τι κάνεις εσύ που δεν κάνω εγώ ; Εγώ μάλιστα είμαι καλύτερος από σένα γιατί έχω καλύτερες τιμές και δίνω περισσότερα χρήματα στο προσωπικό μου, άρα είναι καλύτεροι από τους δικούς σου”. 

“Ναι”, του έλεγε ο φίλος του, “δίνεις  περισσότερα στο προσωπικό σου, αλλά βγάζεις λιγότερα από μένα. Οι δικοί μου παίρνουν καλά χρήματα και ξέρουν ότι θα πάρουν περισσότερα όταν οι δουλειές θα πάνε καλύτερα και ενώ παίρνουν λιγότερα από αυτά που παίρνουν οι δικοί σου, είμαι πολύ ευχαριστημένος από την προσφορά τους, όπως και αυτοί από τη δουλειά τους. Ενώ εσύ ξοδεύεις πολλά για άλλα πράγματα, ενώ δεν βγάζεις τόσα και αναγκάζεσαι να δανείζεσαι κάθε τόσο. Εντάξει και εγώ δανείσθηκα πέρυσι, αλλά τα έριξα στο μαγαζί, έφτιαξα καινούργιες τουαλέτες, πήρα αναπαυτικότερες καρέκλες για τους πελάτες μας και είδες οι δουλειές μου μεγάλωσαν και το δάνειο το εξυπηρετώ μια χαρά. Ενώ εσύ δανείζεσαι συνέχεια και τα ξοδεύεις για να καλύπτεις τα ελλείμματά σου. Και το δάνειό σου δεν μπορείς να το εξυπηρετήσεις”.
Τα χρόνια περνούσαν και ο ήρωας μας  κάθε τόσο ζητούσε δανεικά από το φίλο του, ο οποίος συμπονώντας τον και στο όνομα της μακροχρόνιας φιλίας τους, τον δάνειζε γιατί αλλιώς θα έκλεινε. Μπορεί να μην έμπαινε πελάτης στο μαγαζί, άλλα έπρεπε να πληρώσει βλέπετε τους σερβιτόρους, τους μαγείρους, τις καθαρίστριες, δηλαδή το προσωπικό της ταβέρνας του, το οποίο να σημειώσουμε, ήταν πολυπληθέστερο από το προσωπικό που είχε ο φίλος του. Δηλαδή παρότι είχε λιγότερη πελατεία, τα άτομα του προσωπικού του ήταν περισσότερα. Αλλά και καλοπληρωμένα. Του έλεγε συνέχεια ο φίλος του, να μειώσει τα έξοδά του, να μειώσει το προσωπικό του και να κάνει περικοπές αφού δεν βγαίνει, αυτός όμως δεν άκουγε. Του απαντούσε συνήθως ως εξής : 
“Φίλε δεν θα μειώσω εγώ το προσωπικό μου, γιατί δεν θέλω να χάσει η ταβέρνα  το επίπεδο των υπηρεσιών της”. Μα του έλεγε ο φίλος του, “εγώ, έχω το μισό προσωπικό από το δικό σου και όμως μια χαρά τα βγάζω πέρα και οι πελάτες μου είναι ευχαριστημένοι”. “Όχι”, του έλεγε ο ήρωας μας, ο οποίος ήταν και ιδεολόγος, “Εγώ δεν είμαι εκμεταλλευτής της εργατικής τάξης! Δεν απολύω κανέναν!” 
Και έτσι περνούσαν οι μέρες και τα χρόνια. Η ταβέρνα έμπαινε μέσα και ο ήρωας μας ταβερνιάρης, έτρεχε κάθε τόσο για δανεικά στο φίλο και γείτονά του. Και δεν έφτανε μόνο αυτό. Τις Κυριακές που έκανε μεγαλύτερο τζίρο από τις καθημερινές, αργά το βράδυ που έκλεινε την ταβέρνα του, έπαιρνε το προσωπικό του και πήγαιναν τσάρκα στα καλύτερα μαγαζιά της νύχτας, με σαμπάνιες, ουίσκι και ωραίες παρουσίες! Ε, να ξεσκάσουν και λίγο! Ναι, ήταν ανοιχτοχέρης και κιμπάρης ο φίλος μας με το προσωπικό του. Απλά κάθε Δευτέρα πρωί που έπρεπε να πάει να αγοράσει προμήθειες για τη ταβέρνα του, συνήθως δεν είχε δραχμή και αναγκαζόταν να απευθύνεται στον φίλο του για νέα δανεικά. Ο φίλος του έδινε νέα δανεικά και του έλεγε κάποιες συμβουλές, αλλά ο ήρωας μας συνέχιζε το ίδιο βιολί. Έπαιρνε τα δανεικά και τα σκορπούσε δεξιά και αριστερά. Και τις συμβουλές του φίλου του, ξέρετε που τις έβαζε. Στο τελευταίο συρτάρι του πάγκου της ταβέρνας του.
Η ζωή συνεχιζόταν κάπως έτσι, ώσπου κάποια μέρα ο φίλος του ήρωα μας του είπε αποφασιστικά. “Τέρμα τα δανεικά και αγύριστα και μάλιστα χωρίς να κάνεις τίποτα για να μειώσεις τα έξοδά σου. Αν θέλεις δανεικά πλέον θα υπογράψεις ένα μνημόνιο (για να μην ξεχνάς, γι αυτό θα το πούμε έτσι), με κάποιους όρους για το πώς θα διαχειριστείς τα λεφτά που θα σου δανείσω. Εντάξει ;”

Οι δουλειές είναι αλήθεια είχαν κόψει, και για να μπορέσει να κρατήσει τη δουλειά του, ο φίλος του έκανε περικοπές στην ταβέρνα –παρά το γεγονός ότι είχε αποθεματικά για τις δύσκολες ώρες-  ακόμη μείωσε και τους μισθούς του προσωπικού του. Ο ήρωας μας όμως ούτε καν πέρασε από το μυαλό του κάποια περικοπή. Απλά σκέφτηκε να ζητήσει δανεικά από κάποιους προμηθευτές του, που ήθελαν να κάνουν δουλειές με το χωριό του γιατί ήταν πολύ ωραίο χωριό, με ένα εξαιρετικό τοπίο, που το ζήλευαν όλοι οι τουριστικοί πράκτορες. Τους πήρε τηλέφωνο, τους είπε για το δράμα του, αυτοί του είπαν καλά λόγια, του συμπαραστάθηκαν, αλλά το μόνο που του υποσχέθηκαν ήταν ότι θα χρηματοδοτήσουν κάποια έργα, κάποιους δρόμους και το λιμάνι στο χωριό του για να αυξηθεί η ζήτηση, αλλά δανεικά για τον ίδιο δεν είχαν διαθέσιμα. 
Ο ήρωας μας είχε φτάσει σε αδιέξοδο. Είχε θυμώσει με τον φίλο του γιατί δεν του έδινε πλέον δανεικά χωρίς όρους. Σκέφτηκε να καλέσει το προσωπικό του και να ψηφίσουν εάν θα δεχτούν να κάνουν περικοπές στην ταβέρνα, όπως ζητούσε ο φίλος του. Τι καλύτερο από τη λαϊκή εντολή. Να πάρει στα χέρια του ένα βροντερό ΟΧΙ στις περικοπές που του ζητά ο φίλος του, οπότε ισχυρός με τη λαϊκή εντολή, θα πάει στο φίλο του και θα του τη στρίψει στη μούρη. Αυτός είναι σίγουρο ότι θα υποκύψει, όπως τον διαβεβαιώνει και ο πορτιέρης της ταβέρνας του. Καλεί λοιπόν Γενική Συνέλευση με όλο το προσωπικό της ταβέρνας να ψηφίσουν και να αποφασίσουν. Από το προσωπικό μόνο ο αρχιμάγειρας της ταβέρνας, δειλά – δειλά, προτείνει μήπως πρέπει να κάνουν κάποιες περικοπές, ακόμη και να δεχτούν μειώσεις στους μισθούς του για να σώσουν την ταβέρνα. Έπεσαν όλοι πάνω του. “Πουλημένε, γερμανοτσολιά, μερκελιστή, πράκτορα των άλλων ταβερνών”, στολίζοντας τον με τα πιο όμορφα κοσμητικά επίθετα που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή στο χωριό του ήρωα μας.

Η Γενική συνέλευση με 90% αποφασίζει να μην ενδώσει στους όρους που θέτει ο φίλος του ήρωα μας ταβερνιάρη για να τους δώσει δανεικά. Αξιοπρέπεια ! Εθνική περηφάνια ! Δεν υποκύπτουμε στην νέα κατοχή ! ΟΧΙ στην αποικία χρέους! ΟΧΙ στους τοκογλύφους  που θέλουν να μας γονατίσουν ! Θα τους χορέψουμε εμείς στο ταψί τους ληστοσυμμορίτες!”  Βροντοφωνάξανε όλοι μαζί μετά την ανάγνωση του αποτελέσματος. Ο αρχιμάγειρας είχε λουφάξει σε μια γωνία και δεν μιλούσε καθόλου μετά το συντριπτικό αποτέλεσμα της Γενικής Συνέλευσης. 
Στο τέλος παίρνει το λόγο ο ήρωας μας και τους λέει. Ο λαός αποφάσισε ! Η δημοκρατία νίκησε ! Αύριο θα πάμε στον γείτονα και θα ζητήσουμε μια δίκαιη συμφωνία. Αλλά θα απαιτήσουμε να μας μειώσει το χρέος μας και κάποιο πακετάκι για να σενιάρουμε το μαγαζί, μήπως και τραβήξουμε κανένα νέο πελάτη, να αυξηθούν οι δουλειές, αν θέλει να πάρει και αυτός τα λεφτά του κάποτε. Δεν γίνεται να μας ζητάει να υπογράψουμε μια συμφωνία, χωρίς να κάνει και αυτός κάτι !” 
“Το χρέος είναι απεχθές και επονείδιστο”, φωνάζει μια κυρία υπεύθυνη για τους κανόνες συμπεριφοράς του προσωπικού της ταβέρνας. Να μην το αναγνωρίσουμε ! Ναι !!! φωνάζουν όλοι μαζί. “Το χρέος μας να κουρευτεί στο μεγαλύτερο μέρος του!” Ο αρχιμάγειρας πάει να ψελλίσει κάτι, “μα εμείς τα δανειστήκαμε, εμείς τα φάγαμε βρε παιδιά”, αλλά πριν πει δεύτερη κουβέντα του την πέφτουν όλοι μαζί, “προδότη σκάσε, είμαστε σε διαπραγμάτευση και εσύ είσαι με τους δανειστές ;”. Οπότε το βουλώνει. 
Ο ήρωας μας ζητά από όλους να υπογράψουν ένα κοινό ανακοινωθέν της Γενικής Συνέλευσης και να το στείλουν στο δανειστή (τον φίλο του ταβερνιάρη εννοεί), όπου θα περιγράφουν ότι η βούληση είναι μια αμοιβαία επωφελής συμφωνία στο φως της ηρωικής απόφασης της Γενικής Συνέλευσης τους. Η αρχιμάγειρας, ξεθαρρεύοντας λίγο, κάτι πάει πάλι να πει, ότι “κάτσε ρε φίλε, εσύ έκανες ότι ήθελες μέχρι τώρα, δεν μας ρώτησε για τις μ…ς που έκανες ξοδεύοντας δεξιά και αριστερά, σε τελευταία ανάλυση  εσύ είσαι το αφεντικό της ταβέρνας, τι μας θέλεις εμάς να υπογράψουμε κοινό ανακοινωθέν”. Δεν πρόλαβε να τελειώσει και του την έπεσαν πάλι όλοι μαζί. “Πρέπει να είμαστε όλοι  μαζί, ενωμένοι, δεν ντρέπεσαι να βγάζεις την ουρά σου απέξω, ανεύθυνε, εγωιστή”. Ο αρχιμάγειρας βάζει την ουρά στα σκέλια του και το βουλώνει, υπογράφοντας το κοινό ανακοινωθέν…  
7-7-2015
(Πόνημα ενός φίλου που μου το έδωσε προς δημοσίευση, αλλά χωρίς να δημοσιεύσω το όνομά του)
Για την αντιγραφή
Κώστας Χαϊνάς

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Μια άλλη ματιά για το ΟΧΙ και το ΝΑΙ της Κυριακής





Για το αποτέλεσμα της Κυριακής -τη μεγάλη νίκη του ΟΧΙ-, σίγουρα έπαιξαν το ρόλο τους, το διακύβευμα που δεν ήταν καθαρό, τα ψέματα της Κυβέρνησης, οι επικοινωνιακές στρατηγικές που ακολουθήθηκαν ένθεν κακείθεν και άλλες επιμέρους αιτίες. Και ίσως ένας σημαντικός λόγος είναι (ήταν), οι υπάρχουσες ηγεσίες της αντιπολίτευσης. Δεν ενέπνευσαν, δεν έπεισαν ότι υπήρχε εναλλακτική λύση. Και το κυριότερο. Ήταν εν πολλοίς, μια εικόνα από τα παλιά, Οι μεγάλες ευθύνες που βαρύνουν κάποιους απ’ αυτούς για τα σημερινά αδιέξοδα αποδείχθηκαν ασήκωτες.

Όμως ο πιο σοβαρός λόγος –κατά την γνώμη μου- είναι ο ευρωσκεπτικισμός και αντιευρωπαϊσμός που έχει ποτίσει βαθειά το υποσυνείδητο του έλληνα τα τελευταία πέντε χρόνια η προπαγάνδα κάθε τύπου. Θεωρίες συνομωσίας, καθημερινά βομβαρδίζουν τα μέσα ενημέρωσης και δικτύωσης. Εκατομμύρια άνθρωποι στα καφενεία σε όλα τα χωριά της χώρας και των συνοικιών των πόλεων, αναπαράγουν τα γνωστά στερεότυπα με τις λέσχες, τους δισεκατομμυριούχους που θέλουν να αγοράσουν την Ελλάδα μπιρ παρά, τους ξένους πολιτικούς, η Μέρκελ, ο Σόιμπλε κ.ά. γνωστές θεωρίες, που επιβουλεύονται τη χώρα, τη γλώσσα μας, τα πετρέλαια κ.λ.π.. Το ΟΧΙ λοιπόν εξέφρασε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά και άλλες δύο μεγάλες κατηγορίες της ελληνικής κοινωνίας στήριξαν το ΟΧΙ. Οι συνταξιούχοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι θεωρούν ότι οι ευρωπαίοι θέλουν να τους περικόψουν τη σύνταξη και το μισθό τους και η Κυβέρνηση με το ΟΧΙ βάζει φρένο. Ακόμη όμως και οι πιο απελπισμένοι, οι άνεργοι, οι απολυμένοι, οι επιχειρηματίες που οι δουλειές τους πάνε από το κακό στο χειρότερο, είδαν το ΟΧΙ ως σανίδα σωτηρίας αφού πλέον δεν είχαν να χάσουν τίποτα.

Όλα αυτά τα συναισθήματα βρήκαν διέξοδο στο ΟΧΙ, που σάρωσε τον πολιτικό λόγο των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τα όποια λογικά επιχειρήματα και τον κοινό και ορθολογικό λόγο.

Τα πρόβλημα βέβαια για τον Τσίπρα είναι από εδώ και πέρα. Ο αντιευρωπαϊσμός που καλλιέργησε και ενίσχυσε στον Έλληνα, θα είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην διαδικασία επίτευξης συμφωνίας με τους εταίρους. Το καταλαβαίνει και ο ίδιος αυτό, γι αυτό και στο χθεσινό του μήνυμα μετά τη μεγάλη νίκη του ΟΧΙ, είπε όλα αυτά για τα οποία αγωνίσθηκε το ΝΑΙ όλο το προηγούμενο διάστημα. Ότι πρέπει άμεσα να πάμε σε συμφωνία με τους εταίρους, Εθνική συνεννόηση, σύσκεψη αρχηγών υπό τον ΠτΔ, και άλλες θετικές αναφορές. Δεν αναφέρω τα μεγάλα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει εντός του ΣΥΡΙΖΑ, με όσους θα διαφωνήσουν με πολλά σημεία της επώδυνης (όπως όλα δείχνουν ότι θα είναι) νέας συμφωνίας, με όσους διαφωνούν με την συμμετοχή μας στην ευρωζώνη, με τους χθεσινούς του συμμάχους δηλαδή, τους οποίους θα έχει απέναντι από σήμερα. Δηλαδή ο κ. Τσίπρας με τη χθεσινή νίκη του ΟΧΙ μπορεί να ενίσχυσε –προσωρινά- την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ και την δική του θέση, αλλά τα πραγματικά διλήμματα όμως παραμένουν μπροστά του. Με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Γιατί και η περίοδος χάριτος – ή το ταξίδι του μέλιτος – κάποτε τελειώνουν.

Εμείς του ΝΑΙ νομίζω ότι δεν χάσαμε. Στην ουσία κερδίσαμε. Οι πρώτες κινήσεις του Πρωθυπουργού, συν την παραίτηση του υπουργού οικονομικών, ουσιαστικά είναι αυτά για τα οποία αγωνισθήκαμε.
6-6-2015
Κώστας Χαϊνάς

Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Γιατί δεν ντρέπομαι που συνεργάζομαι με "δεξιούς" και "πασόκους" για το ΝΑΙ




Επειδή πολλοί φίλοι από τα παλιά μου έστειλαν μηνύματα ασκώντας μου σκληρή κριτική για την συμπόρευσή μου στη Επιτροπή Πολιτών υπέρ του ΝΑΙ, με “δεξιούς” και “πασόκους” όπως τους αποκαλούν, έχω να τους πω, με αγάπη και εκτίμηση τα εξής :

ΝΑΙ, αγαπητοί μου φίλοι, όχι μόνο δεν ντρέπομαι που συνεργάσθηκα με “δεξιούς” και “πασόκους” συγκροτώντας την Επιτροπή Πολιτών υπέρ του ΝΑΙ, αλλά αισθάνομαι περήφανος που αυτή τη δύσκολη ώρα για την πατρίδα, συμπορεύομαι και συστρατεύομαι με πολιτικούς αντιπάλους. Είμαι περήφανος γιατί ως πολίτης (και όχι ως πολιτευτής κάποιου κόμματος όπως λανθασμένα γράφηκε σε ορισμένα μέσα, άλλωστε είναι γνωστό ότι δεν είμαι σήμερα πολιτευτής κανενός κόμματος), και ως περιφερειακός σύμβουλος, μαζί με τον αντιπεριφερειάρχη κο Σπανό Φάνη, την Πρόεδρο του Περιφερειακού Συμβουλίου Στερεάς Ελλάδας κα Μίνα Παπαναστασίου (τους οποίους συγχαίρω), πήραμε την πρωτοβουλία και συγκροτήσαμε την Επιτροπή Πολιτών υπέρ του ΝΑΙ και την οποία συνεπικουρούν όλα τα φιλοευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα. 

Οι αριστεροί φίλοι μου που ψηφίζουν αύριο ΟΧΙ και είναι σεβαστή η ψήφο τους, δεν πρέπει να ξεχνούν, ότι πολλές φορές στην ιστορία η αριστερά συνεργάσθηκε με τους πολιτικούς  της αντιπάλους, όταν διακυβεύονταν υπέρτερα ζητήματα από τα κομματικά. Να θυμίσω μόνο ορισμένες ιστορικές στιγμές ; Το 1936 μπροστά στον κίνδυνο της δικτατορίας του Μεταξά, το 1941 με την συγκρότηση του ΕΑΜ, την περίοδο της επτάχρονης δικτατορίας, το 1989 με την στήριξη της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, η αριστερά δεν φοβήθηκε να συνεργασθεί με τους πολιτικούς αντιπάλους της, για την υπεράσπιση υπέρτερων ιδανικών που σχετίζονται με τη ελευθερία, τη δημοκρατία και το μέλλον της χώρας. Έτσι και σήμερα η πατρίδα βρίσκεται σε μια ιστορική στιγμή. Την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 καθορίζεται στην κυριολεξία η ευρωπαϊκή προοπτική της. Και σε τέτοιες ιστορικές στιγμές δεν κοιτάζεις τα  κομματικά σου χαρακώματα. Βλέπεις το εθνικό συμφέρον και το συμφέρον της πατρίδας.  

Γι αυτό αγαπητοί μου φίλοι της άλλης αριστεράς, δεν ντρέπομαι που συμπορεύομαι με “δεξιούς” και “πασόκους”, αυτή την ύστατη ώρα για την πορεία της χώρας μας. Δεν αμφισβητώ ούτε στο ελάχιστο ότι και εσείς από την πλευρά σας, παρότι ψηφίζετε ΟΧΙ, ενδιαφέρεστε το ίδιο με μένα για την πατρίδα. Απλά θεωρώ ότι κάνετε λάθος που ψηφίζετε ΟΧΙ.  Όμως μην αμφισβητείται τα δικά μου κίνητρα και τα δικά μου αισθήματα για την πατρίδα. Σε τελευταία ανάλυση κανένας δεν είναι κάτοχος της απόλυτης αλήθειας και μόνο η ιστορία και η ίδια η ζωή μπορεί να μας διδάξει όλους για τις σωστές ή τις λανθασμένες επιλογές μας. 

Ελπίζω και εύχομαι και θα αγωνισθώ επίμονα γι αυτό,  η Δευτέρα ανεξάρτητα ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, να μας βρει ενωμένους,  ώστε να στηρίξουμε όλοι μαζί μια αξιοπρεπή συμφωνία με τους εταίρους μας, που θα διασφαλίζει την ευρωπαϊκή συμμετοχή και προοπτική της χώρας μας.

Χαλκίδα 4-7-2015
Κώστας Χαϊνάς

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Ερωτήσεις και μια προσπάθεια καλοπροαίρετων απαντήσεων για το δημοψήφισμα της Κυριακής 5 Ιουλίου



 (Απευθύνεται κυρίως σε συμπολίτες μας που θέλουν να ψηφίσουν ΟΧΙ γιατί θεωρούν ότι είναι η πιο αξιοπρεπής επιλογή)

Η νομιμότητα του δημοψηφίσματος αμφισβητείται  έντονα από έγκυρους συνταγματολόγους. Ακόμη και το Συμβούλιο της Ευρώπης εξέφρασε σοβαρές ενστάσεις. Όμως ας το ξεπεράσουμε αυτό και ας μιλήσουμε για την ουσία. Ας δεχθούμε ότι το δημοψήφισμα έχει όλες τις προϋποθέσεις νομιμότητας και ας δεχθούμε ότι το ζητούμενο είναι αυτό που λέει η Κυβέρνηση. Δηλαδή να αποφασίσει ο λαός για ένα πολύ σοβαρό θέμα που θα καθορίσει το μέλλον του. Το ερώτημα που θέτει το δημοψήφισμα είναι να απαντήσουμε στα μέτρα που προτείνουν οι εταίροι. Μάλιστα. Όμως σε ποια μέτρα αναφέρεται το ερώτημα του δημοψηφίσματος ; Της Τρίτης, της Τετάρτης ή της Παρασκευής ; Σε μια διαπραγμάτευση κατατίθενται προτάσεις οι οποίες ξέρουμε όλοι ότι άλλαζαν καθημερινά. Δέστε τα μέτρα που έχει προτείνει η Κυβέρνηση. Αυτά δεν έχουν αλλάξει εκατό φορές ; Ασφαλώς. Άρα ένα ουσιαστικό πρόβλημα είναι σε ποιες προτάσεις των εταίρων αναφέρεται το δημοψήφισμα. Αυτό όμως δεν είναι λίγο παραπλανητικό ;

Αλλά υπάρχει και ένα πιο ουσιαστικό πρόβλημα. Ας δεχθούμε ότι η Κυβέρνηση θέλει να ρωτήσει το λαό για να δει πως θα προχωρήσει στο επόμενο βήμα της διαπραγμάτευσης. Δέχομαι ότι εντάσσει το δημοψήφισμα στην διαπραγματευτική της τακτική. Εντάξει. Γιατί τότε δεν έθεσε στο λαό τις δικές της προτάσεις και να καλέσει τους πολίτες να ψηφίσουν ΝΑΙ στις προτάσεις της. Και εδώ βρίσκεται το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα. Αντί να πάρει την ευθύνη και να καταθέσει προς έγκριση τις δικές της προτάσεις, διεκδικώντας ένα μεγάλο ΝΑΙ, επιλέγει ένα ΟΧΙ σε αμφισβητούμενες προτάσεις των εταίρων. Και είναι πολύ παράδοξο πολιτικά μια Κυβέρνηση να μην θέτει τις δικές της προτάσεις προς έγκριση αλλά τις προτάσεις κάποιων άλλων. Γι αυτό και πολλοί λέμε ότι το διακύβευμα του δημοψηφίσματος είναι άλλο και όχι οι προτάσεις των εταίρων. Και αυτό δεν το βλέπετε φίλοι ότι δεν είναι και πολύ έντιμο ;

Ένα άλλο επιχείρημα που ακούω είναι ότι οι εταίροι μας, δεν σέβονται την λαϊκή κυριαρχία. Θέλουν –λένε- την πτώση της Κυβέρνησης και άλλα ηχηρά. Μάλιστα. Μήπως συμβαίνει όμως κάτι άλλο που δεν θέλει να το σκέφτεται η Κυβέρνηση ; Μήπως η Ευρώπη έχει κανόνες τους οποίους δεν θέλει να καταλάβει η Κυβέρνηση ; Γιατί εάν ήθελαν να ρίξουν την Κυβέρνηση οι εταίροι ή να μας διώξουν από το ευρώ και την ΕΕ και εάν είχαν αυτή την δυνατότητα, τότε γιατί κάνουν συνεχείς υποχωρήσεις ; Γιατί ο Γιούνκερ καταθέτει αναπτυξιακά πακέτα 35 δις. ευρώ ; Γιατί οι Αμερικάνοι (δηλαδή το ΔΝΤ ως η μεγαλύτερη δύναμη και ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του), μέσω του υπουργού οικονομικών ενισχύουν πολιτικά συνεχώς την Ελλάδα ; Εάν οι ευρωπαίοι καθορίζουν τις επιλογές τους ανάλογα με ποια Κυβέρνηση έχει η Ελλάδα, γιατί δεν έκλεισαν την διαπραγμάτευση με τον κο Σαμαρά ; Το επιχείρημα ότι θέλουν να ρίξουν την Κυβέρνηση είναι έωλο. Απλά η Κυβέρνηση δεν μπορεί –ή δεν θέλει- να κατανοήσει τους κανόνες με τους οποίους λειτουργεί η Ευρώπη. Ότι όπως οι έλληνες ψηφίζουν έτσι και οι άλλοι λαοί ψηφίζουν. Όπως εδώ το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα απολογείται στους πολίτες για τις πολιτικές του επιλογές, έτσι και οι ευρωπαίοι πολιτικοί απολογούνται στους πολίτες τους, οι οποίοι – μην ξεχνάμε- και αυτοί κρίνονται. Και αυτοί οι λαοί έχουν κυριαρχία. Για να το πω απλοϊκά. Δεν είναι δυνατόν εμείς να αποφασίζουμε, π.χ. να μας χαρίσουν τα δάνειά μας και όταν αυτό μας το απορρίπτουν οι ευρωπαίοι να τους κατηγορούμε ότι δεν υπακούουν στην λαϊκή βούληση των Ελλήνων. Είναι έτσι όμως ; Είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι εάν ψηφίσουμε ΟΧΙ την Κυριακή, οι ευρωπαίοι είναι υποχρεωμένοι να δεχθούν όλες τις προτάσεις μας ; Όταν αυτές οι προτάσεις μας είναι αίτημα για νέα δανεικά ; Είναι δυνατόν να ζητάμε δανεικά από κάποιους και να τους λέμε ότι είστε υποχρεωμένοι να μας τα δώσετε χωρίς κανένα όρο, γιατί ο ελληνικός λαός ψήφισε έτσι ;

Και έστω ας δεχθούμε ότι ο λαός ψηφίζει ΟΧΙ. Τι θα κάνει η Κυβέρνηση σε μια τέτοια περίπτωση ; Λέει ο Πρωθυπουργός ότι θα το αξιοποιήσει για την συνέχιση των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, ως όπλο. Μάλιστα. Μα πρόσφατα δεν είχε την λαϊκή ετυμηγορία της 25ης Ιανουαρίου ; Γιατί οι εταίροι δεν επηρεάστηκαν από τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ελλάδα ; Και αυτό –ότι δεν επηρεάστηκαν- το αναγνωρίζει και η Κυβέρνηση εμμέσως, με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος. Αναγνωρίζει δηλαδή –εμμέσως πλην σαφώς – ότι οι εταίροι μας δεν επηρεάστηκαν και ιδιαίτερα εάν άλλαξε τον Ιανουάριο η πολιτική εξουσία στην Ελλάδα. Και εφόσον δεν άλλαξαν τακτική μετά τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιανουαρίου, ποιο είναι το νέο στοιχείο που κάνει την Κυβέρνηση να πιστεύει ότι θα αλλάξουν μετά το δημοψήφισμα ; Ακόμη και ας υποθέσουμε ότι ψηφίζουμε όλοι ΟΧΙ γιατί θα αλλάξουν τακτική οι ευρωπαίοι ; Θα φοβηθούν όπως μας λένε πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ; Να φοβηθούν τι ακριβώς ; Την Ελλάδα του 0,8% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης ; Την Ελλάδα που έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης να βρίσκεται σε μια μεγάλη οικογένεια, όπως η Ευρώπη, για τους γνωστούς γεωπολιτικούς λόγους και την ευαίσθητη περιοχή που ζούμε ;  Δεν είδαμε αυτές τις λίγες μέρες που έκλεισαν οι Τράπεζες, οι μόνοι που επηρεαστήκαμε αρνητικά –σε όλα τα επίπεδα- είμαστε εμείς και όχι οι Ευρωπαίοι ;

Και η συνέχεια για την χώρα με μια απόφαση του ΟΧΙ ποια θα είναι άραγε ; Δεν καταλαβαίνει η Κυβέρνηση ότι με το ΟΧΙ θα πιεστεί περισσότερο σε θέσεις που θα την απομακρύνουν περισσότερο από τους εταίρους και την Ευρώπη ; Έστω και να δεχθούμε ότι δεν το θέλει.  Δέστε τι γίνεται σήμερα ; Μετά την αποχώρησή μας από τις διαπραγματεύσεις απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από την Ευρώπη και το ευρώ. Χάσαμε όλους τους συμμάχους μας. Όλο και περισσότερο οι δηλώσεις των εταίρων γίνονται πιο επιθετικές. Δέστε τι έγινε με τις Τράπεζες Η Κυβέρνηση υποχρεώθηκε να κλείσει τις Τράπεζες μας και να προχωρήσει σε έλεγχο κίνησης κεφαλαίων για να αποφύγει τραγικές καταστάσεις. Μπορεί να λέει ότι μας έκλεισαν τις Τράπεζες, αλλά η απόφαση ήταν δική της. Γιατί απλά υποχρεώθηκε από τα ίδια τα πράγματα. Κανένας δεν ξέρει πότε και αν θα ανοίξουν ξανά οι Τράπεζες. Και αυτό είναι πολύ λογικό και απλό. Γιατί εάν ανοίξουν μέσα σε λίγα λεπτά δεν θα μείνει ευρώ για ευρώ. Άρα θα κλείσουν κανονικά και χωρίς καμιά απόφαση. Αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει –στην καλύτερη περίπτωση, γιατί στην χειρότερη είναι ότι ακολουθεί σχέδιο - η Κυβέρνηση είναι το εξής : Πολλές από τις αποφάσεις και τις κινήσεις της Κυβέρνησης γίνονται υποχρεωτικές. Ας δεχθούμε λοιπόν ότι η Κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Όμως κάποια πράγματα είσαι υποχρεωμένος να τα κάνεις ως Κυβέρνηση μιας χώρας, ακόμη και αν δεν θέλεις. Αν η κατάσταση τραβήξει ακόμη λίγες μέρες τι θα γίνει ; Απλά, θα εξαφανιστούν από την αγορά πολλά αγαθά, ιδιαίτερα τα εισαγόμενα, οι συναλλαγές θα δυσκολέψουν πολύ, οι επιχειρήσεις θα κλείσουν ραγδαία, ήδη πολλές επιχειρήσεις βάζουν σε υποχρεωτική αργία τους εργαζόμενους τους και άλλα δυστυχώς δύσκολα πράγματα. Και αυτό δεν είναι κινδυνολογία. Είναι ήδη μια πραγματικότητα. Που θέλω να καταλήξω ; Ότι μετά το ΟΧΙ οι μόνες δυνάμεις που θα δυναμώσουν, είναι οι δυνάμεις της δραχμής – μέσα και έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και έτσι η Κυβέρνηση θα δέχεται μεγαλύτερες πιέσεις από τις δυνάμεις αυτές. Και θα δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να προχωρήσει σε ένα συμβιβασμό με τους εταίρους μας. Όπως κάνει μέχρι σήμερα, αυτοεγκλωβιζόμενη στις επιλογές της. Και αναπόφευκτα θα είναι υποχρεωμένη να πάρει και άλλα μέτρα και άλλες δύσκολες αποφάσεις, όπως έκανε με το κλείσιμο των Τραπεζών, διολισθαίνοντας όλο και περισσότερο προς τη δραχμή. Έστω και αν δεν το θέλει.  Με τι θα πληρώσει για παράδειγμα στις 15 Ιουλίου προκαταβολές και μισθούς εάν δεν έχουμε ακόμη συμφωνία ; Γι αυτό και λέμε ότι το ΟΧΙ είναι ένα ακόμη βήμα προς έξοδο από το ευρώ.

Η μόνη συνετή επιλογή πάνω και πέρα από κομματικές προτιμήσεις είναι το ΝΑΙ. ΝΑΙ στην Ευρώπη, ΝΑΙ στο ευρώ. ΝΑΙ στην Ελλάδα. Λένε κάποιοι, μα το ΝΑΙ ταυτίζεται με τις προτάσεις των εταίρων ; Προσωπικά για να μιλήσω ξεκάθαρα, ΝΑΙ συμφωνώ με πολλά με τους εταίρους μας. Περισσότερο από αυτά που συμφωνώ με την Κυβέρνησή μας. Και δεν το θεωρώ εθνική μειοδοσία. Όταν μιλάμε ότι επιδιώκουμε μια δημοκρατική ομόσπονδη Ευρώπη, πως πρέπει να βλέπουμε τους ευρωπαίους ; Ως συνεταίρους ή ως εχθρούς ; Μάλλον ως εταίρους στην κοινή μας προσπάθεια. Διαφορετικά δεν το εννοούμε ότι η Ευρώπη θέλουμε να είναι το κοινό μας σπίτι.  Διαφωνώ ασφαλώς με αρκετές από τις προτάσεις τους, όπως οι νέοι φόροι, το ΦΠΑ και άλλα οριζόντια μέτρα. Θα προτιμούσα να περικοπούν οι σπατάλες του Κράτους, να μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες, να μικρύνει το δημόσιο με κλείσιμο άχρηστων οργανισμών, στρατοπέδων, νομικών προσώπων κ.ά. μέτρων δίκαιης λιτότητας. Όχι άλλη φορολογία και οριζόντια μέτρα. Όμως να πούμε και μια αλήθεια. Οι προτάσεις των εταίρων είναι απάντηση στις προτάσεις της ελληνικής Κυβέρνησης, οι οποίες αφορούσαν φορομπηχτικά και οριζόντια μέτρα. Και έπρεπε να είναι στις ίδιες κατευθύνσεις για να είναι συγκρίσιμα. Δηλαδή δεν είδαμε μέχρι σήμερα πως θα αντιμετωπίσουν τις προτάσεις μιας άλλης Κυβέρνησης που θα κινούνται σε άλλη κατεύθυνση. Και ελπίζω μετά το μεγάλο ΝΑΙ του ελληνικού λαού την Κυριακή να προκύψει μια τέτοια Κυβέρνηση εθνικής ανάγκης, η οποία θα προχωρήσει άμεσα σε μια συμφωνία με τους εταίρους μας στην κατεύθυνση μιας δίκαιης λιτότητας, αξιοποιώντας τους ευρωπαϊκούς πόρους και το έκτακτο πρόγραμμα Γιούνκερ, για μια άλλη αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας μας και για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

1-7-2015
Κώστας Χαϊνάς